Toporowicz Franciszek
1901-1964
urzêdnik cywilny
Urodzony 13 wrze¶nia 1901 r. w Bukownicy, powiat Gostyñ w Poznañskiem. Syn Walentego i Franciszki z Majewskich. Pochodzi³ z rodziny ch³opskiej. Ukoñczy³ cztery klasy szko³y ludowej. Rolnik.
Czynn± s³u¿bê wojskow± odbywa³ jako poborowy (ochotnik) w 10. Pu³ku Strzelców Wielkopolskich w Poznaniu od 25 czerwca 1919 do 7 stycznia 1921 r. Nastêpnie przeniesiony zosta³ do poci±gu pancernego "Genera³ Listowski" w Zdo³bunowie. W 1920 r. bra³ udzia³ w wojnie polsko-bolszewickiej pod Kijowem, Zawad± i Zamo¶ciem. W 1922 przeniesiony do Jab³onny-Legionowej na kurs podoficerów zawodowych przy 2. Pu³ku Wojsk Kolejowych, po ukoñczeniu, którego zosta³ podoficerem zawodowym. Od l maja 1922 do 6 sierpnia 1931 s³u¿y³ w 2. Baonie Mostów Kolejowych, a od 7 sierpnia 1931 r. do 13 marca 1935 r. w WST Westerplatte w stopniu sier¿anta zawodowego. Przeniesiony do rezerwy zosta³ 13 marca 1935 r., a dzieñ pó¼niej zameldowa³ siê w Wydziale Wojskowego Komisariatu Generalnego RP w Gdañsku na pobyt sta³y (nr k. 35). Szef Biura Personalnego w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie p³k Misi±g - dnia 25 lutego 1935 r. mianowa³ go z dniem l marca 1935 r. pomocnikiem kancelaryjnym do odwo³ania z uposa¿eniem IX grupy i przeznaczeniem do s³u¿by w Oddziale II Sztabu G³ównego. W 1938 r. zda³ egzamin na stanowisko III kategorii w pañstwowej s³u¿bie administracyjnej w Dowództwie Okrêgu Korpusu Nr 8 w Toruniu. Dnia 31 lipca 1939 r. dowódca tego¿ okrêgu nada³ mu Srebrny Medal "Za d³ugoletni± s³u¿bê".
Bra³ udzia³ w obronie Westerplatte, po kapitulacji wywieziony do Stalagu I A (nr jeñca 1495). W styczniu 1945 r. przerzucony w g³±b Niemiec. Po wyzwoleniu przez armiê amerykañsk± trafi³ do zgrupowania jenieckiego w Lubece. Do kraju powróci³ w maju 1946 r. Od l czerwca 1946 r. zatrudniony by³ w Zjednoczeniu Przemys³u Skórzanego Okrêgu Gdañskiego w charakterze kierownika wydzia³u gospodarczego. Od kwietnia 1948 do 31 marca 1963 r. -pracowa³ w Zarz±dzie Portu Gdañsk jako kierownik bazy materia³owej, sk±d odszed³ na rentê inwalidzk±.
Nie znane s± losy rodziny. Jedyny dokument to akt ¶lubu nr 77 wystawiony w Wejherowie dnia 15 wrze¶nia 1934 r., podpisany przez urzêdnika cywilnego Hasse, zgodnie, z którym zawar³ zwi±zek ma³¿eñski z Helen± Emili± Barczówn±, stenotypistk±, wyznania rzymskokatolickiego, urodzon± 6 IX 1910 r. w Wejherowie, córk± mistrza krawieckiego Edmunda i jego ¿ony Marty z domu Czaj±.
Zmar³ 23 marca 1964 r.
Odznaczenia: przedwojenne - Medal za wojnê obronn± 1918--1921, Br±zowy Medal "Za d³ugoletni± s³u¿bê", Srebrny Krzy¿ Zas³ugi, powojenne - Medal 10-lecia Polski Ludowej, Krzy¿ Walecznych, Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.