Szewczuk Edward
1892-1964
chor±¿y
Urodzony 18 lutego 1892 r. w Podkórce, powiat Z³oczów, w Ma³opolsce. Syn Teodora i Eugenii z domu Herman.
W latach 1913-1918 s³u¿y³ w armii austriackiej w pu³ku kolejowym. Po upadku armii austriackiej 2 wrze¶nia 1918 r. wst±pi³ w szeregi Armii Polskiej do II Baonu Mostów Kolejowych, który by³ jego oddzia³em macierzystym a¿ do 1939 r. Ukoñczy³ dwa sze¶ciomiesiêczne kursy: w Centralnej Szkole Piechoty w Che³mnie kurs piechoty, drugi w obozie wyszkolenia saperów w Legionowie. Pe³ni³ obowi±zki dowódcy kompanii warsztatowej w Jêdrzejowie. By³ oficerem materia³owym od mobilizacji przy budowie mostów na koncentracji IV Brygady Saperów w Modlinie, Krakowie i w Kutach. l lipca 1921 r. otrzyma³ awans na chor±¿ego. W zeszycie ewidencyjnym znajduj± siê opinie kwalifikacyjne poszczególnych prze³o¿onych chor±¿ego. Jako dobrze wyszkolony ¿o³nierz zyskiwa³ pozytywne opinie prze³o¿onych. W kwietniu 1930 r. Dowódca Batalionu pp³k. in¿. Wac³aw G³azek, pisa³ o nim:
"... Ambitny, sumienny, lojalny, dyscyplinowany, charakter dobry. Inteligencja do¶æ du¿a. W wykonaniu swych obowi±zków skrupulatny i dok³adny. U¶wiadomienie narodowe b. dobre. Jako instruktor wyszkolenia wojskowego i technicznego b. dobry. Jako dowódca plutonu wykazuje du¿e zdolno¶ci kierownicze i wychowawcze, o ¿o³nierza dba³y. Pracê nad wyszkoleniem opiera na du¿ych wiadomo¶ciach technicznych. Zas³uguje na uznanie prze³o¿onych. Wzorowy pod ka¿dym wzglêdem".
W 1930 r. zosta³ oddany do dyspozycji Ministerstwa Spraw Zagranicznych z przydzia³em do Generalnego Komisariatu RP na Wolne Miasto Gdañsk, na etat dowódcy oddzia³u technicznego na Westerplatte, gdzie obj±³ referat l±dowo-morski i kierownictwo budowy umocnieñ polowych. Z karty kwalifikacyjnej w WST Westerplatte, podpisanej przez komendanta mjr S. Fabiszewskiego w kwietniu 1938 r.:
"... Inteligencja wiêcej ni¿ przeciêtna. W pracy chêtny, ambitny i spostrzegawczy. Wyrobienie obywatelskie i u¶wiadomienie pañstwowe bardzo du¿e. Prezencja bardzo dobra. W s³u¿bie saperów kolejowych wyszkolony b. dobrze. Wysoce zdyscyplinowany, wybitne zewnêtrzne przejawy karno¶ci. W dziale saperów kolejowych i budownictwa posiada du¿o wiadomo¶ci".
Zgodnie z rozkazem nr 31 z 14 grudnia 1935 r. szef Wychowania Wojskowego Komisariatu Generalnego powierzy³ mu pe³nienie obowi±zków dowódcy oddzia³u wojskowego.
Po walkach i kapitulacji 7 wrze¶nia 1939 r. zosta³ wziêty do niewoli, w której przebywa³ piêæ i pó³ roku. Z obozu Oflag II C powróci³ 15 lutego 1945 r. Dnia l marca 1945 r. zorganizowa³ Referat Aprowizacji i Handlu w Legionowie, Komitet Opieki Spo³ecznej i Towarzystwo Przyjació³ ¯o³nierza. W jednym i drugim komitecie pe³ni³ funkcje prezesa zarz±du. Pod koniec 1945 r. zorganizowa³ w Legionowie Gminn± Spó³dzielniê "Samopomoc Ch³opska" i by³ jej prezesem do 1947 r. W styczniu 1948 r. zosta³ prezesem Spó³dzielni "Samopomoc Ch³opska" w Korbieli, powiat Miñsk Mazowiecki.
Zmar³ 31 marca 1964 r.
W Legionowie ¿yj± córka Eugenia Dziedzic i wnuczka Anna Chru¶cielewska.
Odznaczenia: Srebrny i Br±zowy Medal "Za d³ugoletni± s³u¿bê" (1939), Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1953), Z³oty Krzy¿ Zas³ugi (1960).