Westerplatte.pl - Wojskowa Składnica Transportowa

Repelowicz Jan

1890-1940

urzêdnik cywilny

Urodzony 8 sierpnia 1890 r. w Chabówce w Krakowskiem. Syn Jacentego i Marii z domu Czyszczeñ. Ukoñczy³ dwie klasy szko³y handlowej.

Od 1911 do 31 pa¼dziernika 1918 r. s³u¿y³ w armii austriackiej na Wêgrzech, w Serbii, Czechos³owacji i Rumunii. Od l listopada 1918 do 31 pa¼dziernika 1934 r. w Wojsku Polskim. W 1927 r. zda³ egzamin dla podoficerów zawodowych s³u¿by intendentury. 13 marca 1939 r. zda³ egzamin dla urzêdników cywilnych III kategorii. Na Westerplatte przyby³ l listopada 1934 r. w stopniu sier¿anta i zosta³ zatrudniony jako urzêdnik cywilny. Z dniem l grudnia 1938 r. mianowany na sta³e starszym rejestratorem, bez zmiany posiadanego stopnia wojskowego. Byt cz³onkiem komisji rewizyjnej zarz±du kasyna za³ogi Westerplatte. Kiedy 25 sierpnia 1939 r. do kana³u wp³ywa³ "Schleswig-Holestein", jego ¿ona wraz z dzieæmi opu¶ci³a mieszkanie w Nowym Porcie i wyjecha³a do Che³m¿y. O dalszym losie J. R. dowiadujemy siê ze szcz±tkowej dokumentacji obozowej, jaka zachowa³a siê w Muzeum Stutthof w Sopocie i bezpo¶redniego kontaktu z rodzin±. ¯ona Genowefa na pocz±tku 1940 r. dowiedzia³a siê, i¿ jej m±¿ nie zosta³ wziêty z Westerplatte do niewoli jenieckiej, lecz trafi³ do obozu zag³ady do Stutthofu. W sierpniu 1940 r. otrzyma³a wiadomo¶æ o ¶mierci mê¿a z obozu koncentracyjnego z Mathausen (akt zgonu zawiera³ dok³adn± datê ¶mierci - 24 sierpnia 1940 r. oko³o godz. 17.00). Po op³aceniu dwóch i pó³ marek wkrótce nadesz³a z obozu metalowa puszka z wyt³oczonym na wieczku nazwiskiem i dat± spalenia zw³ok w krematorium. Za rad± miejscowego proboszcza ustawi³a j± w kapliczce na cmentarzu, na terenie by³ego maj±tku Pluskowêsy. Po wypadkach poznañskich w 1956 r. przedstawiciele Zarz±du Wojewódzkiego ZBoWiD z Bydgoszczy uzgadniali z wdow± szczegó³y pogrzebu. Jako osoba wierz±ca wspomnia³a o religijnej ceremonii pogrzebowej. Organizatorzy o¶wiadczyli: "Je¶li ksi±dz - to nie my, je¶li my - to nie ksi±dz". W niepisanym testamencie przekazanym dzieciom pozostawi³a ostatni± sw± wolê: "Kiedy umrê, urnê z prochami Waszego Ojca z³ó¿cie w trumnie u mego boku". Genowefa R. zmar³a w 1984 r. Do dzisiaj nie uda³o siê sprowadziæ do Torunia urny z prochami J. R. (z listu Prezydenta Miasta Torunia in¿. Zdzis³awa Bociek z dnia 15 wrze¶nia 1998 r.).

Mieli czworo dzieci - troje z nich: Eugeniusz, Jerzy i Stefania urodzili siê w Toruniu, najm³odszy Tadeusz w Gdañsku-Nowym Porcie. Wdowa Genowefa doczeka³a siê narodzin czworga wnucz±t. Trzy prawnuczki przysz³y na ¶wiat ju¿ po jej ¶mierci.

Odznaczenia: przedwojenne - Medal Pami±tkowy za Wojnê 1918-1921, Medal Pami±tkowy 10-lecia Odzyskania Niepodleg³o¶ci, Br±zowy Krzy¿ Zas³ugi, Srebrny Krzy¿ Zas³ugi, Br±zowy Medal "Za d³ugoletni± s³u¿bê"'.