Krêgielski Zdzis³aw
1912-1987
podporucznik
Urodzony 15 wrze¶nia 1912 r. w Skokach ko³o Wêgrowca, województwo pilskie. Syn Wiktora i Jadwigi z Ratuszewskich. Ojciec by³ urzêdnikiem administracji samorz±dowej, matka zajmowa³a siê gospodarstwem domowym. W 1933 r. po uzyskaniu ma³ej matury w gimnazjum humanistycznym im. ¶w. Barabry w Chodzie¿y, wst±pi³ do trzyletniej Szko³y Podchor±¿ych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej.
W okresie od 15 IX 1933 do l IV 1934 r. ukoñczy³ dywizyjny kurs podchor±¿ych rezerwy piechoty przy 59. Pu³ku Piechoty w Inowroc³awiu, a od 2 IV do l VII 1934 r. kurs aplikacyjny przy 62. Pu³ku Piechoty w Bydgoszczy. 15 pa¼dziernika 1934 r. przyjêty do Szko³y Podchor±¿ych Piechoty w Ostrowie Komorów, po ukoñczeniu której 15 X 1936 r. zosta³ mianowany podporucznikiem. W 69. Pu³ku Piechoty w Gnie¼nie od 31 VII 1939 r. pe³ni³ funkcjê dowódcy plutonu. Na Westerplatte przyby³ 4 sierpnia 1939 r. Zosta³o mu powierzone dowództwo placówki "Przystañ", zadaniem której by³o na wypadek agresji niemieckiej zamkniêcie obrony od strony zachodniej - niedopuszczenie do przej¶cia Niemców przez kana³, zamkniêcie ogniem basenu oraz zwi±zanie siê ogniem z wartowniami 1 i 2 w celu uniemo¿liwienia napastnikowi wej¶cia na teren WST od strony po³udniowo-zachodniej.
Od 8 wrze¶nia 1939 r. przebywa³ w niewoli niemieckiej, w obozach Lienz w Austrii (do czerwca 1940) i Woldenbergu Oflag II C (do 2 II 1945). 15 marca 1945 r. powróci³ do kraju. W Gnie¼nie, jako oficer znaj±cy siê na przysposobieniu wojskowym, otrzyma³ skierowanie do Zarz±du Miejskiego Zwi±zku Walki M³odych na stanowisko instruktora wychowania fizycznego. W kwietniu 1945 r. zosta³ zweryfikowany przez Komisjê Wojskow± w £odzi do stopnia porucznika i wcielony do Wojska Polskiego. Od 20 V 1945 do IX 1946 r. s³u¿y³ w Szkole Specjalistów Morskich Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu. 14 marca 1947 r. zosta³ nieoczekiwanie zdemobilizowany. Jako przedwojenny oficer nie mia³ mo¿liwo¶ci uzyskania sta³ej pracy w przedsiêbiorstwach pañstwowych na Wybrze¿u, l kwietnia 1947 r. rozpocz±³ pracowaæ dorywczo pocz±tkowo jako wspó³w³a¶ciciel firmy rybackiej "Rekin" na Helu, nastêpnie jako agent firmy "Orkan" w Gdyni. Ód 1948 r. by³ ¿onaty z Janin± Bruzda, z któr± podjêli decyzjê przeniesienia siê na sta³e w jej rodzinne miejsce zamieszkania, do Poznania, l kwietnia 1949 r. podj±³ pracê w Pañstwowym Przedsiêbiorstwie Zjednoczenia Budowlanego w Poznaniu, równocze¶nie kontynuuj±c naukê w wieczorowym zaocznym technikum budowlanym. Do 1968 r. pracowa³ jako starszy inspektor ds. postêpu technicznego i wynalazczo¶ci. Od grudnia 1968 r. zajmowa³ stanowisko kierownika komisji wynalazczo¶ci w Zjednoczeniu Przedsiêbiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Poznaniu. By³ cz³onkiem Zwi±zku Zawodowego Budowlañców i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (od 1950 r.) Po odej¶ciu na emeryturê w 1976 r. pracowa³ na pó³ etatu w bran¿y budowlañców jako rzecznik patentowy. Dziêki niemu zosta³a uruchomiona dzia³alno¶æ Klubu Techniki i Racjonalizacji w Poznaniu. Na pocz±tku lat 80. Dowództwo Marynarki Wojennej uhonorowa³o Z. K. stopniem komandora porucznika w stanie spoczynku.
Zmar³ 31 lipca 1987 r. Spoczywa na miejscowym cmentarzu w Poznaniu. Pozostawi³ córkê Danutê (ur. 1949) i wnuczkê Agnieszkê.
Odznaczenia: Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1945), Medal 10-lecia, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Odznaka Przodownika Pracy, Medal XXX-lecia PRL, Z³ota Odznaka Zwi±zków Zawodowych, Medal Zwyciêstwa i Wolno¶ci 1945 (1946), Medal za Odrê, Nysê i Ba³tyk (1946), Odznaka Grunwaldzka (1946).