Sp³awski Edmund
ur. 1910
urzêdnik cywilny
Urodzony 27 pa¼dziernika 1910 r. w miejscowo¶ci Nowe Chojny, w £ódzkiem. Ukoñczy³ siedem klas szko³y powszechnej i szko³ê zawodow± dla metalowców. Egzamin na czeladnika tokarsko-metalowego zda³ w 1930 r. i rozpocz±³ praktykê w firmie "John" w £odzi.
W latach 1930-1931 odbywa³ czynn± s³u¿bê wojskow± w Batalionie Silnikowym w Modlinie w stopniu kpr. rezerwy. Po ukoñczeniu szko³y podoficerskiej i przeszkoleniu praktycznym z zakresu obs³ugi silników spalinowych w 1933 r. zosta³ skierowany na Westerplatte do obs³ugi generatora spalinowego przeznaczonego do przetaczania wagonów kolejowych oraz zestawiania sk³adów poci±gu z materia³ami dostarczanymi na Westerplatte drog± morsk± zza granicy, jak równie¿ kolejow± z g³êbi kraju za granicê.
W 1935 r. zosta³ zwolniony do rezerwy z propozycj± pozostania na Westerplatte jako pracownik cywilny. 6 maja 1935 r. z³o¿y³ w Toruniu egzamin na stanowisko III kategorii w pañstwowej s³u¿bie administracyjnej w dziale s³u¿by kancelaryjno-administracyjnej. 29 wrze¶nia 1938 r. zosta³ powo³any na 4-tygodniowe æwiczenia wojskowe do Baonu Silnikowego w Modlinie. 30 grudnia 1938 r. zawar³ zwi±zek ma³¿eñski z Aleksandr± Jankowsk±, z któr± zamieszka³ w Or³owie. 1 kwietnia 1939 r. byt awansowany na pracownika kontraktowego jako kancelista.
W czasie obrony walczy³ na placówce "Elektrownia", a nastêpnie przy "Torze kolejowym" w rejonie zbombardowanej wartowni nr 5. Po kapitulacji wziêty do niewoli do Prus Wschodnich. Pracowa³ w maj±tku Pletton w polu, sk±d trafi³ do szpitala obozowego i zosta³ zwolniony jako nieuleczalnie chory do domu. Powróci³ w 1942 r. do Bia³egostoku i rozpocz±³ pracê w jednej z fabryk jako robotnik. Pierwsz± pracê po wyzwoleniu otrzyma³ w magistracie bia³ostockim. Po roku przeniós³ siê do Polskiej Spó³ki Obuwia "Bata", by po trzech latach zostaæ kierownikiem magazynu w Wojewódzkim Przedsiêbiorstwie Handlu Obuwniczego. Od 1961 r. w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Wydziale Handlu zajmowa³ stanowisko starszego inspektora. Pe³ni³ wa¿ne funkcje spo³eczne jako przewodnicz±cy Rady Zak³adowej w PHO i jako m±¿ zaufania w Wydziale Handlu Prezydium WRN w Bia³ymstoku. Na emeryturê odszed³ w 1971 r. Rentê inwalidy wojennego, nominacjê na stopieñ ppor. w stanie spoczynku i umundurowanie wojskowe otrzyma³ w 1989 r.
Jest wdowcem, ma dwóch synów po wy¿szych technicznych studiach. ¯onaci, piêcioro wnucz±t - najstarszy studiuje, najm³odszy jest uczniem szko³y podstawowej.
Odznaczenia: Odznaka Grunwaldzka (1960), Krzy¿ Kawalerski Odrodzenia Polski (1974), odznaka honorowa Zas³u¿ony Bia³ostocczy¼nie, Zas³u¿ony Pracownik Handlu, Medal "Za udzia³ w wojnie obronne] 1939" (19S2), odznaka "Za zas³ugi dla Miasta Gdañska" (1984), Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1989), Medal 1000-lecia Miasta Gdañska (1997).