Magdziarz Franciszek
1904-1984
plutonowy
Urodzony 23 wrze¶nia 1904 r. we wsi Nowina, województwo poznañskie. Syn Ignacego i Marianny z domu Luhm. Ukoñczy³ siedem oddzia³ów szko³y powszechnej w Nowinie i rok szko³y rolniczej w Bydgoszczy.
W 1924-1925 odbywa³ czynn± s³u¿bê wojskow± w 61. Pu³ku Piechoty w Bydgoszczy, a nastêpnie s³u¿bê zawodow± do 31 grudnia 1934 r. Centralna Szkota Strzelnicza w Toruniu. 4 kwietnia 1931 r. wystawi³a mu ¶wiadectwo stwierdzaj±ce ukoñczenie dwu i pó³miesiêcznego kursu ckm i broni towarzysz±cej z wynikiem dobrym. Szefostwo Intendentury Okrêgu Korpusu Nr VIII w Toruniu wyda³o ¶wiadectwo ukoñczenia Kursu Wyszkolenia Komendantów Pogotowia Przeciwpo¿arowego (23 IX-26 X 1935 r.). Na ogóln± liczbê 29 kursantów uzyska³ trzeci± lokatê'. S³u¿bê wartownicz± na Westerplatte pe³ni³ od 2 stycznia 1935 r.. 5 sierpnia 1936 r. zwróci³ siê do Dowódcy Plutonu Wartowniczego kpt. Izas³awa Dudy z pro¶b± o udzielenie zezwolenia na zawarcie zwi±zku ma³¿eñskiego z pann± Pelagi± Rybarczykówn±, zamieszka³± w Dêbem, powiat Czarnków, województwo poznañskie. W za³±czeniu przedstawi³ metrykê urodzenia narzeczonej, jej ¶wiadectwo moralno¶ci, a tak¿e swoje i jej ¶wiadectwa lekarskie. W ¶wiadectwie moralno¶ci wójt Czarnkowa, gminy urodzenia narzeczonej, m.in. pisa³: "...wg nades³ania zawiadomienia z Ministerstwa] Sprawiedliwo¶ci z dnia 11 lipca 1936 r. wymieniona w rejestrach karnych nie figuruje. Prowadzenie siê jej pod wzglêdem politycznym jest beznaganne...". Zezwolenie na zawarcie zwi±zku ma³¿eñskiego z wa¿no¶ci± sze¶ciu miesiêcy, wystawi³ 9 listopada 1936 r. szef Wydzia³u Wojskowego Komisariatu Generalnego pp³k dypl. Antoni Rosner, Komisarz Generalny RP na WM Gdañsk.
Dowódca Plutonu Wartowniczego kpt. I. Duda ocenia³, podobnie jak prze³o¿eni zol. Pu³ku Piechoty w Bydgoszczy, pozytywnie F.M. jako oficera: "Inteligencja ¶rednia, charakter zrównowa¿ony i pogodny. W pracy dok³adny i konsekwentny. U¶wiadomienie pañstwowe dobre. Postawa dobra i silna, na trudy fizyczne wytrzyma³y. Wyszkolenie wojskowe dobre. Bardzo dobry jako dowódca dru¿yny. Zdyscyplinowany i lojalny. Nadaje siê jako instruktor ckm i dowódca dru¿yny".
S³u¿bê na Westerplatte pe³ni³ jako instruktor broni maszynowej, odpowiedzialny za ochronê przeciwpo¿arow± na terenie Westerplatte, gospodarz kasyna podoficerskiego (praca spo³eczna). Broni³ placówki "Tor kolejowy". Byt ranny i kontuzjowany. Do 30 listopada 1939 r. przebywa³ w Szpitalu Miejskim w Gdañsku. Nastêpnie zosta³ wypisany wraz z F. Dominiakiem i przeniesiony na Biskupi± Górkê, gdzie byli osadzeni jeñcy z Marynarki Wojennej. Do lutego 1940 r. zatrudnieni byli przy pracach porz±dkowych w mie¶cie albo przy rozbieraniu zasieków w Kolibkach, pomiêdzy Gdyni± a Gdañskiem, gdzie przed wojn± przebiega³a granica. Od marca do sierpnia 1940 r. przebywa³ w obozie jeñców wojennych w toruñskiej twierdzy. W sierpniu 1940 r. zwolniony jako niezdolny do pracy. Po zwolnieniu zamieszka³ w rodzinnych stronach w Dêbem ko³o Czarnkowa, województwo pilskie, l stycznia 1941 r. przez Urz±d Zatrudnienia skierowany do pracy fizycznej do Po³ajewa w tartaku i m³ynie, gdzie pracowa³ do 25 stycznia 1945 r. Tam przebywa³ a¿ do wkroczenia Armii Czerwonej. Pierwsz± powojenn± pracê rozpocz±³ w Milicji Robotniczej, sprawuj±cej nadzór nad opuszczonymi gospodarstwami, na stanowisku z-cy komendanta (do 30 IX 1945 r.). Od l pa¼dziernika 1945 do 30 kwietnia 1948 r. byt pracownikiem umys³owym w Komendzie Garnizonu Wojskowego w Gnie¼nie i Bierusku w obozie wojskowym w Po³ajewie. Od l maja 1948 do 30 kwietnia 1970 r., tj. do momentu przej¶cia na emeryturê by³ zatrudniony w administracji pañstwowej na stanowisku sekretarza Urzêdu Gminnego w Potajewie.
Zmar³ 14 kwietnia 1984 r. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Potajewie.
Wdowa mieszka w Po³ajewie. Zostawi³ liczn± rodzinê - troje dzieci, siedmioro wnuków oraz czworo prawnuków.
Dzia³alno¶æ spo³eczna: od 1948 r. sekretarz w Kole Wiejskim ZSL (4 lata); sekretarz gminny w Lidze Obrony Kraju przez 19 lat; od 1970 r. w Zarz±dzie Rady Nadzorczej w Gminnej Spó³dzielni i Komisji Rewizyjnej, sekretarz Kota Gminnego ZBoWiD.
Odznaczenia: Br±zowy Medal "Za d³ugoletni± s³u¿bê" (1939), odznaka honorowa "Zas³u¿ony Pracownik Rady Narodowej" (1969), po¶miertnie - Srebrny Krzy¿ Orderu VM (1990).